Beste mensen,

Van harte welkom op deze eerste filmvoorstelling van 2025.

Ik wens u allen, ook namens collega Winnie en het huisvandeMens, alle goeds voor dit nieuwe jaar. 

‘Laat liefde het laatste woord hebben om bij vrede te kunnen uitkomen.’

Deze quote brengt ons naadloos bij ons filmthema van dit seizoen 24-25: Zingeving en Medemenselijkheid.

Past Lives… Voorbije levens….

Is het verliefdheid? Is het intense vriendschap? Moeilijk te zeggen als je twaalf bent. En, trouwens: waar ligt de grens op die leeftijd?

Dat de Zuid-Koreaanse Na-young en haar vriend Hae-sung zeer op mekaar gesteld zijn wordt al meteen duidelijk bij het begin van de film. Met de ups en downs die bij zo’n jeugdige vriendschap horen. Aan die jeugdige relatie komt abrupt een einde als de ouders van het meisje besluiten naar Canada te emigreren. 

Het einde. Of toch niet helemaal? 

Als we twaalf jaar later Na-young (die intussen Nora heet) terugzien in New York waar ze studeert, ontdekt ze op internet dat Hae-sung naar haar op zoek is. 

Hoe het allemaal verder verloopt laat ik u natuurlijk graag zelf ontdekken. Mij grepen onder andere de vele passages aan waarin niets wordt gezegd: de kijker wordt hier subliem op zichzelf terug gebracht. 

Ik zag de film voor het eerst in 2023 op ons Gents Filmfestival waar hij – meer dan terecht vind ik – een Speciale Vermelding kreeg. In Californië kreeg hij de prijs voor Beste Film én voor Beste Regisseur op de Film Independent Spirit Award, een filmprijs voor erkenning van onafhankelijke films. Het is een non-profit organisatie die prijzen toekent aan films met een laag budget. 

En Past Lives kreeg ook twee Oscarnominaties: die voor beste film en die voor beste originele scenario. Een pluim, niet alleen voor de getalenteerde acteurs, maar zeker ook voor de Zuid-Koreaanse-Canadese toneelschrijfster Celine Song die deze – trouwens semi-autobiografische - film realiseerde.

In zijn boek ‘De kunst van het ongelukkig zijn’ schrijft Dirk De Wachter:

‘L’enfer, c’est les autres’ zei Sartre, maar volgens mij moet het eigenlijk zijn: ‘L’enfer c’est le manque des autres.’ Zeker in moeilijke dagen.

Past Lives is een film vol warmte, menselijke warmte. 

Vol twijfel, menselijke twijfel. 

Vol bezorgdheid, menselijke bezorgdheid. 

Vol respect, menselijk respect. 

Een film over keuzes - moeilijke keuzes - maken in het leven. Maar keuzes waarin de andere mens, de medemens, een prominente plaats blijft innemen.

Een ontroerend verhaal ook over de kracht van menselijke verbondenheid in zijn verschillende facetten.

En dus: een film geknipt voor onze cyclus met als thema Zingeving en Medemenselijkheid. Dat vonden wij toch… 

Ik zou zeggen: schakel uw gsm’s uit alstublieft. En… hou een zakdoek of Kleenexke bij de hand. 

Naar goede gewoonte pauzeren we ook even in het midden van de film.

 

Christine Vercammen

vrijwillig medewerker huisvandeMens / Feniks

Past Lives: een van de mooiste filmfinales van de afgelopen tien jaar

Romantisch drama van regisseur en scenarist Celine Song 

In het semi-autobiografische, met prijzen overladen regiedebuut Past Lives van Celine Song komen Naomi en haar jeugdliefde Hae Sung na twaalf jaar radiostilte weer in contact met elkaar.

‘Er is een bar in de East Village,’ zo vertelde filmmaker Celine Song begin juli tegen The Hollywood Reporter, ‘waar ik samen met mijn jeugdvriendje uit Zuid-Korea én mijn Amerikaanse man in belandde. Die vriend sprak alleen Koreaans en mijn man alleen Engels. En ik zat tussen ze in. Te vertalen. Als een brug tussen twee werelden.’

Dit is niet zomaar een ongemakkelijke, persoonlijke herinnering van Song, het is ook een heel aardige beschrijving van de allereerste scène uit haar voortreffelijke debuutfilm Past Lives. Alleen weten de kijkers van die film dan nog niet wie wie is, en vooral niet wat zich daar tussen die drie mensen afspeelt.

Dat laatste wordt door Song prachtig gedoseerd verteld. We gaan eerst terug in de tijd en maken kennis met de twaalfjarige Na Young en Hae Sung in Seoul. De prepubers zijn gek op elkaar, maar hebben dat nog nooit durven uitspreken. En dat zal ook nog even op zich moeten laten wachten, want Na Young emigreert met haar ouders naar Toronto, waar ze aan een nieuw leven begint.

Nora en Hae Sung zijn beste vrienden en wandelen meestal samen naar huis na school. Wanneer Nora’s familie naar Canada emigreert, wordt hun diepe vriendschap bruut onderbroken. Twaalf jaar later studeert Nora in New York en vinden de twee elkaar terug via het internet. Ze fantaseren over een wederzien, maar de afstand doet het contact verwateren. Nog eens twaalf jaar later is Nora inmiddels getrouwd en zien ze elkaar terug tijdens een allesbepalende week, wanneer Hae Sung haar opzoekt in New York.

Commentaar

In haar opmerkelijke debuutfilm onderzoekt toneelschrijver Celine Song noties van het lot, de liefde, en de dunne scheidslijn tussen het leven dat we leiden en het leven dat ook had kunnen zijn. Past Lives werd vorig jaar een van de grote verrassingen van het filmfestival van Berlijn en Sundance, en kreeg een Speciale Vermelding op het Filmfestival van Gent. Een wondermooie debuutfilm over de kracht van echte verbondenheid. 

Pers

"Een betoverende instant-klassieker die wij in al onze volgende levens zullen koesteren." ★★★★★ - De Morgen

"Een fijngevoelig debuut dat je weergaloos omverblaast." ★★★★★ - De Standaard

"Een instantklassieker die u zal raken op een manier die u niet voor mogelijk had gehouden" ★★★★★ - Humo

“In haar betoverende debuut ‘Past Lives’ balanceert Celine Song knap tussen lotsbestemming en toeval.” ★★★★★ - de Volkskrant

"Past lives is zo’n film die je emoties op hun grondvesten doet daveren en zich vast haakt in elk greintje empathie dat door je aderen stroomt. " Humbug

"A must-see story of lost loves, childhood crushes and changing identities." ★★★★★ - The Guardian

"Song draws you into her characters’ worlds seamlessly." - The New York Times

 

www.demorgen.be

Het is intussen bijna een jaar geleden dat we Past Lives ontdekten op het filmfestival van Berlijn – nogmaals excuses aan de Duitse collega’s die ons gesnotter moesten aanhoren –, en nog steeds versnelt onze hartenklop wanneer we terugdenken aan het verhaal van Nora (Greta Lee), Hae Sung (Teo Yoo) en Arthur (John Magaro). Deze film doet iets bijzonders met je hele wezen.

Al vanaf de openingsscène hangt er elektriciteit in de lucht. We zien drie mensen in een café zitten. Eén vrouw, op een barkruk tussen twee mannen. Of anders bekeken: twee Koreaans uitziende personen naast één witte Amerikaan. Wie zijn ze, en wat betekenen ze voor mekaar? Het is de vraag die wij ons als kijker stellen, maar ook de vraag die de personages zelf de hele film lang proberen te beantwoorden.

Het simpele antwoord luidt: Nora is een vrouw van 36, die op twaalfjarige leeftijd met haar ouders van Korea naar Noord-Amerika verhuisde. Arthur is haar man, en dus een tikje jaloers op de man die aan Nora’s andere zijde zit: Hae Sung, het jeugdliefje dat ze destijds in Seoul moest achterlaten, en die ze nu voor het eerst in 24 jaar terugziet. Maar hoe sterk is die oude liefde vandaag nog, welke betekenis heeft ze, en wat moet Nora ermee? En waar staat haar echtgenoot in deze constellatie? Moet hij vrezen voor hun huwelijk?

INTENSE HUNKERING

Regisseur en scenarist Celine Song, die haar pen scherpte in het New Yorkse theater, schetst een delicate liefdesdriehoek waarin “in-yeon”, het Koreaanse woord voor een voorbestemde verbinding, centraal staat. Onuitgesproken verlangen doet het scherm smeulen – het moet van Wong Kar-Wai’s In the Mood for Love geleden zijn dat een film ons nog dit intense gevoel van hunkering bezorgde.

Maar de emotionele rollercoaster die zich tussen deze drie personages afspeelt, gaat veel dieper dan romantische rivaliteit. “Dit is Twilight niet, dit zijn niet Edward en Jacob”, zei John Magaro in The New York Times over Past Lives. Arthur en Hae Sung zijn niet gewoon twee mannen die om het hart van een vrouw strijden, ze staan ergens voor. Ze verpersoonlijken hoe heden en verleden elkaar niet gewoon opvolgen, maar soms ongemakkelijk naast elkaar kunnen staan. Nora moet niet per se een keuze zien te maken tussen de twee, maar hen wel allebei recht in de ogen kijken. En zo de puzzel van haar eigen identiteit vervolledigen.

De drie hoofdrolspelers schitteren elk op hun manier. Wat een genot moet het zijn om te werken met zulke prachtige dialogen. Celine Song geeft hen de tijd om écht door te praten, en in die gesprekken ongeziene niveaus van betekenis, complexiteit en kwetsbaarheid te bereiken. En dan, in de laatste scène, laat ze woorden bijna volledig achterwege. In wat het mooiste afscheid sinds Lost in Translation moet zijn, zegt de stilte alles.

 

 

Celine Song

PAST LIVES

Mijn favoriet! 

Regisseur Celine Song 

Componist Christopher Bear, Daniel Rossen 

Met Greta Lee, Teo Yoo, John Magaro

Plus Parcours

EDITIE 2023

Officiële Selectie – In Competitie

105' - 2022 - Drama, Romantisch - Taal: Koreaans, Engels

Gepuurd uit haar eigen verleden, toont Celine Song in haar debuut de kracht van menselijke connectie - al dan niet romantisch. Past Liveszweeft naadloos van jeugd naar volwassenheid en mijmert over gemaakte en niet gemaakte keuzes. Hartverwarmend én hartverscheurend.

Een vermenging van de verlangens van In the Mood for Love met de dialogen van Linklaters Before-trilogie.

Nora en Hae-sung, twee Koreaanse kinderen, zijn twee handen op één buik. Hun toekomst ligt bij elkaar, zo lijkt. Tot Nora met haar ouders emigreert naar Toronto en later ook nog eens haar creatieve droom gaat najagen in New York. Meer dan twee decennia na hun afscheid in Zuid-Korea is het duo herenigd in de Big Apple, alleen is Nora nu getrouwd met Arthur, een zachtaardige en begripvolle Amerikaanse schrijver. Nora floreert, aangewakkerd door het liefdes- en levensvuur. Hae-sung moddert aan, ver weg van literaire ambities van zijn jeugdliefde. Bij hun reünie mijmeren ze samen over de "wat als?", de verloren maar ook de gewonnen kansen. 

Het leven zit immers vol onbewandelde paden waarvan we nooit zullen weten waartoe ze hadden geleid. "The road not taken", zeg maar, uit het beroemde gedicht van Robert Frost. Die ultieme melancholie, eigen aan elk menselijk leven, weet de Zuid-Koreaans-Canadese toneelschrijver Celine Song raak te capteren in haar semi-autobiografische debuutfilm. Net als Nora, ruilde Song Korea in voor Toronto toen ze twaalf was, vooraleer ze voor haar literaire carrière naar New York trok. Net als Nora liet ze iemand achter die misschien wel voor haar voorbestemd was. Iemand met wie ze gelinkt is volgens het Koreaanse concept in-yun, een leitmotiv doorheen Past Lives, de notie dat twee personen door het lot en doorheen meerdere levens verbonden zijn. Meer dan een romantisch drama, maakt Song een filmgedicht over diaspora en identiteit - waarin de doorleefde vertolking van Greta Lee een ambivalente ervaring toont van een succesvol schrijver, maar tegelijk onzekere, ongegronde vrouw in een stad die nooit volledig aanvoelt als de hare. 

In Nora's ontmoeting met een geest uit het verleden, zweeft Past Lives naadloos van jeugd naar volwassenheid en staat stil bij de gemaakte en niet gemaakte keuzes. Het subversief liefdesverhaal vermengt de verlangens van In the Mood for Love met de dialogen van Richard Linklaters Before-trilogie, terwijl de camera de chemie tussen de zielsverwanten vastlegt in warmgloeiende promenades langs de kanalen van Brooklyn. Song gaat voorbij de romantiek en de aloude vraag "met wie eindigt ze?" om tot iets veel diepmenselijker te komen.